Muszę bardzo pochwalić Rafała Ziemkiewicza i tygodnik „Do Rzeczy” za odwagę. Chodzi o tekst Ziemkiewicza w ostatnim numerze tygodnika, poświęcony katastrofie smoleńskiej – „Czy PiS przegra Smoleńsk?”. Oczywiście nie chodzi o zawartość merytoryczną tego tekstu, bo siłą rzeczy zwiera on ładunek poprawności środowiskowych o smoleńskich zbrodniach Tuska itd. Chodzi o to, że Ziemkiewicz zdecydował się na jakąkolwiek polemikę z narracją smoleńską, obowiązującą w środowisku polityczno-medialnym, w którym funkcjonuje. A to już jest dowód odwagi. Oczywiście przez lata autor ten znany był z pewnej niezależności sądów, ale w ostatnich latach miałem wrażenie, że dołaczył do grona politruków, realizujących głównie zamówienie politycznych patronów. Tak jak niemal wszyscy publicyści, związani z walczącymi ze sobą obozami politycznymi. Tym tekstem Ziemkiewicz udowodnił, że nadal stać go na niezależność sądów.
Pochwała należy się też tygodnikowi „Do Rzeczy”, który tekst zdecydował się opublikować. Narażając się na zarzuty „zdrady” ze strony pokrewnych pism. Bo zapewne skorzystają one z okazji, by pognębić bezpośrednich konkurentów o smoleńsko-pisowskiego czytelnika. Oczywiście tygodnik zabezpiecza się, informując, że to początek „debaty smoleńskiej” i zapowiadając polemikę z Ziemkiewiczem, autorstwa Bronisława Wildsteina, zapewne już bardziej słuszną ideologicznie.
Ale ta publikacja to i tak krok w dobrą stronę. Może zatem w debacie smoleńskiej i co za tym idzie głównej polskiej debacie politycznej nie wszystko stracone? Może pora na jakiś gest drugiej strony?
Komentarze